သတိျပဳဖြယ္ တရုတ္ေဆးကုမၸဏီမ်ား

ေျပာရျပန္ၿပီဗ်ိဳး... တရုတ္တိုင္းရင္းေဆးေတြ အေၾကာင္း..

ဒီပံုကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာျပတဲ့ လူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ပါပဲ။ ေဆးပညာအရေတာ့ 
Deformity လို႔ေခၚပါတယ္။ တကယ္က အဲဒီေျခေထာက္ကို လာျပတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
 တစ္ျခားေရာဂါ လာျပရင္း ကြၽန္ေတာ္က စပ္စုၾကည့္လိုက္တာပါ။ ဒီေျခေထာက္က အစကေတာ့
 အေကာင္းပါတဲ့။ သူ႔မွာ ေလးဖက္နာေရာဂါရွိေတာ့ မၾကာခဏ အဆစ္ေရာင္အဆစ္ကိုက္တာ ခံရတယ္။
 တစ္ရက္ေတာ့ တရုတ္တိုင္းရင္းေဆး ကုမၸဏီတစ္ခုက ဒူးနာ အဆစ္နာ ေပ်ာက္ရမယ္ဆိုၿပီး 
အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လာေရာင္းသြားတဲ့ ေဆးပလာစတာကို ကပ္မိရာက ျဖစ္သြားတာပါတဲ့။ 
ပလာစတာတစ္ခုကို (၆၅၀၀) ဆိုပဲ။ ဘာေတြနဲ႔ လုပ္ထားလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေျခဖဝါးေအာက္မွာ 
ညဘက္ ကပ္အိပ္ရပါတယ္တဲ့။ ေဆးေတြလည္း ေပးပါတယ္။ ပလာစတာက (၁၅) ရက္ကပ္ရမယ္လို႔
 ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဒီအန္တီႀကီးက ကပ္အိပ္ၿပီး ေဆးေတြလည္း ေသာက္လိုက္တာ ၂ ရက္ေျမာက္ေန
႔ အိပ္ရာက ႏုိးေတာ့ ေျခေထာက္တစ္ခုလံုး နီရဲဖူးေရာင္ေနတာ ေတြ႔ရတာပါပဲတဲ့။ အဲဒါနဲ႔သူလည္း 
လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ပလာစတာေရာ ေဆးေတြေရာ ဆက္မေသာက္ေတာ့ဘဲ အဲဒီေဆးလာေရာင္းတဲ့
 ေကာင္မေလးကို ျပန္ေခၚၿပီး ေျပာေတာ့ သူ႔ေဆးေၾကာင့္ မဟုတ္ရပါဘူးလို႔ အေၾကာက္အကန္ျငင္းတယ္။
 ကုမၸဏီကိုလည္း ေခၚသြားၿပီး ျပန္ကုေပးမယ္ေျပာပါတယ္တဲ့။ အန္တီႀကီးလည္း ေတာ္ပါၿပီ ထပ္ေတာ့
 မဆိုးခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး လိုက္မသြားဘဲ ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ အေရာင္က်ၿပီး
 နဂိုအတိုင္းျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ ေလးငါးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔ေျခေခ်ာင္းေတြဟာ အခုလို
 က်ဲက်ဲလာတာ သတိထားမိတာပါပဲတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ အရိုးေဆးရံုကိုသြားၿပီး ဓာတ္မွန္ရိုက္ စစ္ေဆးတာေတြ 
လုပ္ၾကည့္ေတာ့ အဆစ္ေတြဟာ ပ်က္ဆီးသြားၿပီး အခုလိုပံုျဖစ္သြားတာဆိုတာ သိရပါေတာ့တယ္။
 ျပန္ကုလို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ ပလာစတာတစ္ခုတည္းေၾကာင့္
 အဲလိုျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ပလာစတာေၾကာင့္ ေသြးထဲက ပိုးေသာ္လည္းေကာင္း
 ပဋိပစၥည္းေတြကေသာ္လည္းေကာင္း ထႂကြလာၿပီး အဆစ္ကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားတိုက္ခိုက္ပစ္လိုက္တာ
 ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ပလာစတာ လက္သည္တရားခံဆိုတာေတာ့ ျငင္းလို႔မရဘူးေပါ့။
 ကြၽန္ေတာ္ေဆးခန္းထိုင္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္လည္း လူနာေတြဆီက ခဏခဏ ျပန္ၾကားရပါတယ္။
 "တရုတ္ကုမၸဏီေတြကေန ဘာအၿပီးျပတ္ ေပ်ာက္ေဆး၊ ညာအၿပီးသတ္ေပ်ာက္ေဆး ဆိုၿပီး
 လာေၾကာ္ျငာေၾကာင္း လာေရာင္းေၾကာင္း၊ အဲ့ေဆးေတြက ေစ်းအလြန္ႀကီးေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီေဆးေတြကို
 ေသာက္သင့္လား ဆရာ.." ဆိုၿပီး လာလာေမးၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အစပိုင္းတံုးက
 ကိုယ္လည္း ေသခ်ာမသိေသးေတာ့ (ေျပာရရင္ အေျခအျမစ္မရွိဘဲ ရမ္းအျပစ္မတင္တာေၾကာင့္)
 "ျမန္မာနိုင္ငံမွာေတာ့ အဂၤလိပ္ေဆးနဲ႔ တိုင္းရင္းေဆးကိုသာ ေဆးကုသခြင့္ေပးထားေၾကာင္း၊
 တိုင္းရင္းေဆးဆိုရာမွာလည္း တုိင္းရင္းေဆးတကၠသိုလ္က အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရထားတဲ့
 ေဆးေတြကိုသာ ေသာက္သင့္ေၾကာင္း၊ ခုက တရုတ္တိုင္းရင္းေဆး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
 အာမမခံနိုင္ေၾကာင္း" ပဲ ဝိနည္းလြတ္ ေျပာလိုက္တယ္။
အဲဒီလူနာေတြထဲကေန ကြၽန္ေတာ့္စကားၾကားၿပီး မေသာက္တဲ့ လူနာေတြရွိသလို စမ္းေသာက္ၾကည့္မယ္
ဆိုတဲ့ လူနာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္လည္း ၾကည့္ခ်င္စရာပါ။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔
 ေၾကာ္ျငာပံုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အၿပီးေပ်ာက္ေအာင္ မကုနိုင္တဲ့ ေသြးတိုးေရာဂါ ဆီးခ်ိဳေရာဂါေတြကို 
တစ္လအတြင္း ေပ်ာက္ေအာင္ ကုေပးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ ေဆးရံုက ခြဲစိတ္ေတာ့မယ္လို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ 
လိပ္ေခါင္းေရာဂါေတြကို ေဆးေသာက္ရံုနဲ႔ ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ ေလးဖက္နာေရာဂါကို ပလာစတာ 
(၁၅) ရက္ေလာက္ ကပ္ရင္ အျမစ္ျပတ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး ေၾကာ္ျငာတာပါ။ ဒီေတာ့
 က်န္းမာေရးဗဟုသုတ အားနည္းၿပီး ရိုးသားတဲ့ ျမန္မာျပည္သူအဖို႔ ယံုၾကည္မိတာက အျပစ္လို႔လည္း
 ေျပာမရျပန္ပါဘူး။ က်န္းမာေရးဗဟုသုတ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မေပးနိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ 
က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းေတြ၊ အဲလိုေဆးမ်ဳိးေတြ လူထုထဲေရာက္မလာေအာင္ မထိန္းသိမ္းနိုင္တဲ့
 ျမန္မာနိုင္ငံေဆးဝါးကြပ္ကဲေရး နဲ႔ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာေတာ့ တာဝန္ရွိတာေပါ့။
သူတို႔ (တရုတ္) ေတြက တကယ္ေတာ့ ျမန္မာေတြကို ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္တာ ခင္ဗ်ာ့။
 သူတို႔ ကုမၸဏီေတြက Member စနစ္နဲ႔ လည္ပတ္တယ္။ ဘယ္လုိလဲဆိုေတာ့ Member စဝင္ဝင္ခ်င္း
 တစ္လကို (၅၀၀၀) ကုမၸဏီက ေပးတယ္ဆိုပါေတာ့ (ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုေတာ့ ေပးတဲ့ပမာဏခ်င္း
 မတူဘူးေပါ့ေလ)။ အဲဒီ Member က ေနာက္ထပ္ Member အသစ္ကို ထပ္ဆြယ္နိုင္ရင္ 
(Referal လုပ္နိုင္ရင္) သူ႔ကို ကုမၸဏီက ေပးတဲ့ တစ္လ ဝင္ေငြကလည္း အခ်ဳိးက် 
တက္တက္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ခ်ဳိ႕ဆို ပညာအရည္အခ်င္းရွိစရာမလို၊ ရံုးတက္စရာမလို၊ 
ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာ မလိုဘဲ တစ္လကို ကုမၸဏီကေန ၈ ေသာင္း ၉ေသာင္း ေလာက္ရေနတယ္။
 အဲ.... သူတို႔ကိုလည္း ကုမၸဏီက ပစၥည္းဘယ္ေလာက္ကို ဘယ္နွစ္လအတြင္း ကုန္ေအာင္
 ေရာင္းေပးပါဆုိတာမ်ဳိး သတ္မွတ္ေပးထားတာေပါ့။ ဒီေတာ့ သူတို႔ လိုတာကဘာလဲ။
 ပစၥည္းမထြက္ထြက္ေအာင္ သူတို႔နဲ႔ ခင္ေနတဲ့ မ်က္နွာနာသူေတြ၊ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ နီးစပ္ရာလူေတြကို
 သူတို႔ေဆး သံုးေအာင္ဆြယ္ရေတာ့တာေပါ့။ Member ဝင္ေအာင္လည္း ဆြယ္ရတာေပါ့။
 သူတို႔ေဆးကိုလည္း အမႊန္းတင္႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ ဟုတ္တာေရာ၊ မဟုတ္တာေရာ 
အကုန္ေလွ်ာက္ေျပာရတာပဲ။ ေလွ်ာက္ေျပာနိုင္ေအာင္လည္း ကုမၸဏီကေန ေဆးအေၾကာင္းေရးထားတဲ့
 စာအုပ္ေလးေတြ ထုတ္ေပးထားတယ္။ တကယ့္တကယ္က သူတို႔လည္း မသံုးဖူးဘူး။ ဒီေဆးေတြ 
ဘယ္လိုေဖာ္စပ္ထုတ္လုပ္ထားတယ္ဆိုတာ စာအုပ္ထဲ ေရးထားတာက လြဲလို႔ သူတို႔ဘာမွမသိဘူး။
 ေနာက္ၿပီး ေဆးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာအာမခံခ်က္မွ မရွိဘူး။ ေၾကာ္ျငာထဲမွာေတာ့ ဘာဆိုးက်ဳိးမွ
 မရွိေၾကာင္း၊ လူတိုင္းနဲ႔သင့္ေတာ္ေၾကာင္းေတာ့ ေရးထားတာပဲ။ တကယ္ျဖစ္ရင္ ဘယ္သူတာဝန္ယူမလဲ။
 MBBS ဘြဲ႔ရမွာ ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္ (ဆမ)ရွိတယ္။ တိုင္းရင္းေဆးဆရာမွာလည္း ေဆးကုသခြင့္ 
လိုင္စင္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ မေက်နပ္ရင္ ကုသမႈမွားယြင္းရင္ တရားစြဲလို႔ ရတယ္ေပါ့။ ျပစ္မႈမွန္ရင္
 ေဆးကုသခြင့္ ရုတ္သိမ္းခံရႏုိင္တယ္။ သူတို႔မွာေတာ့ ဘာမွ မရွိေတာ့ တရားစြဲခ်င္လည္း စြဲမရဘူး။ 
အလြန္ဆံုး ကုမၸဏီပိတ္ၿပီး တရုတ္ျပည္ျပန္ရံုပဲ။ အဲဒီအခါ စားလို႔လည္း ဝၿပီေလ။ တကယ္ခံရမွာက
 သံုးစြဲသူေတြပဲ။
ဒါေတြ ဘာလို႔ သိရသလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚတစ္ေယာက္က အဲဒီလို တရုတ္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ
 Member ဝင္ေပါ့။ သူကေတာ့ ေဆးကုမၸဏီ မဟုတ္ဘူး... အလွျပင္ပစၥည္း ကုမၸဏီ။ ဒါေပမယ့္
 Member စနစ္ကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ Member စနစ္အေၾကာင္းကေတာ့ သူေျပာျပတာေပါ့။ သူလည္း
 အဲဒီ အလွျပင္ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ဘာမွသိတာရယ္ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔အိမ္ ေရာက္သြားတိုင္း
 အိမ္လာတဲ့ သူေတြကို ႐ႊန္း႐ြန္းေဝေအာင္ ေၾကာ္ျငာေနတာေတာ့ ၾကားေနရတာပဲ။ ကိုယ္ကလည္း
 မေျပာသာလို႔သာ မေျပာဘဲေနတာ။ ကိုယ္ေတာင္ အေၾကာ္ျငာခံရေသး။ ဒီဆပ္ျပာက အသားကို
 ဘယ္လိုျဖဴတာ... ဟို မ်က္နွာသစ္ေဆးက မ်က္နွာေလး ျဖဴဝင္းေစတာ.. ဆိုတာမ်ဳိးေတြေပါ့။ 
တူဝရီးခ်င္း အညႇာကိုကိုင္တာေလ။
ေနာက္ထပ္ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးတဲ့ သူတို႔ေဆးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့.... ကြၽန္ေတာ့္ အဖိုးက 
စေျပာရမယ္။ အဖိုးက လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးလေလာက္က အစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္လို႔ ေဆးရံုတက္ရၿပီး
 ေသြး ၅ လံုးေလာက္ သြင္းလိုက္ရတယ္။ အသက္ကလည္း ၈၀ ေက်ာ္ လူႀကီးဆိုေတာ့ နာလန္ထဖို႔
 ေတာ္ေတာ္ၾကာတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဆးရံုကဆင္းၿပီး တစ္လေလာက္ထိ သူ႔ပံုစံက ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္ေနတယ္
။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ယိုင္တိုင္တိုင္ ျဖစ္တံုးပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း သူ႔ကို အားရွိေအာင္လုပ္ေပးဖို႔
 ေျပာေနတာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သံဓာတ္အားေဆးေတြ ေပးထားတာပဲ။ ဒါကိုပဲ သူက
 အားမရႏုိင္ေသးဘူး။ တစ္ရက္ေတာ့ အဲလို ကုမၸဏီက Member တစ္ေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။
 အိမ္လာလည္ရင္းနဲ႔ အဖိုးကို ဆြယ္ပါေလေရာ။ သူ႔ကုမၸဏီက အားေဆးကို ေရာင္းပါတယ္။
 နာမည္က Enzyme တဲ့။ ေၾကာ္ျငာေကာင္းေတာ့ ကပ္ေစးနည္းအဖိုးေတာင္ ၂၅၀၀၀ ဖိုး 
ဝယ္လိုက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဖိုးအိမ္ေရာက္ေတာ့ သူက ထုတ္ျပတာေပါ့။ သူအားေဆးအသစ္
 ဝယ္ထားတယ္... ဘာေတြေကာင္းလဲ ၾကည့္ပါဦးေပါ့။ ၂၅၀၀၀ ဖိုးဆိုလို႔ အမ်ားႀကီး မထင္ပါနဲ႔။
 ထုတ္ပိုးပံုက တစ္ရာတန္ ေကာ္ဖီမစ္ေလာက္ေတာင္ မသားနားတဲ့ ႏုိ႔မႈန္႔လို အမႈန္႔ေလးေတြပါတဲ့ 
အထုတ္ေလး ၁၀ ထုတ္ပါ။ တစ္ထုတ္ကို ၂၅၀၀ ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ထုတ္လံုးလည္း တရုတ္စာ 
ဘူးသီးေၾကာ္ေတြဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မဖတ္တတ္ဘူး။ ဖတ္လို႔ရတာက Enzyme တစ္ခုပဲရွိတယ္
။ Vitamin ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Co-enzyme ေတြဆိုေတာ့... အင္း Vitamin ေတြ
 ျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ပါတယ္လို႔ မနည္းဆြဲၿပီး ျဖည့္ေတြးလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ အဖိုးကေတာ့ ဘာမွမထူးပါဘူး။ 
ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထပ္မဝယ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပဲ အားေဆးဝယ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္လို႔
 ေျဖရွင္းေပးလိုက္ရတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ လူနာဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို လာျပတယ္။ သူအစက 
သမားေတာ္(Physician)နဲ႔ ဆီးခ်ဳိကို ကုေနတာတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အဲလို ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ 
ဆီးခ်ဳိက်ေကာ္ဖီဆိုတာကိုပဲ ေသာက္ၿပီး ဆီးခ်ိဳေဆးေတြ မေသာက္ဘဲေနတာ ခုသံုးေလးလေလာက္ရွိတာ
 ေရာဂါ မသက္သာတဲ့ အျပင္ ပိုဆိုးလာတယ္ထင္တယ္ေပါ့။ အဲဒီဆီးခ်ဳိက်ေကာ္ဖီဆိုတာကလည္း
တစ္ခြက္ကို ေလးေထာင္တန္တယ္ဆိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆီးခ်ိဳေဖာက္စစ္လိုက္ေတာ့ ဆီးခ်ိဳပမာဏက
 ၅၀၀ ေက်ာ္ေနတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေလးငါးရက္ဆက္တိုက္ေလာက္ ကြၽန္ေတာ္ေပးႏုိင္တဲ့
 ဆီးခ်ဳိက်ေဆးေတြ အဆင့္ဆင့္ တိုးေပးတာ ဆီးခ်ဳိက ၄၀၀ ေက်ာ္ကေန ေအာက္မဆင္းတာနဲ
 တစ္ျခားလိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးတာေရာ ဆီးခ်ဳိကိုပါ ေသခ်ာကုဖို႔ သမားေတာ္တစ္ေယာက္ဆီပဲ 
လႊဲလိုက္ရတယ္။
ကဲ... အဲဒီေတာ့ နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာရရင္... ေဆးေလာကရဲ႕ အႏၲရာယ္ေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ 
ဆရာဝန္ေတြ တိုင္ပင္အေျဖရွာေနရတဲ့ စပ္ေဆး အႏၲရာယ္အျပင္ တရုတ္ေဆးအႏၲရာယ္ကလည္း 
ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးလာတယ္ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ျပည္သူေတြကိုလည္း ေၾကာ္ျငာေကာင္းတိုင္း
 မယံုဖို႔... အားနာၿပီး ဝယ္လိုက္တာ ခါးပါပါသြားတတ္တယ္ဆိုတာ သတိေပးလိုက္ပါရေစ။
 က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာနက တာဝန္ရွိသူေတြလည္း ဒီကိစၥကို လက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔လို႔
 တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္