အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ၁၈ ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းမႈ ျဖစ္ပြဲခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အာဏာသိမ္းမႈ ၂ ႀကိမ္သာ ရွိေသး သျဖင့္ မွီဖို႔ အမ်ားႀကီးလိုေသး

 အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ၁၈ ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္ပြဲခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အာဏာသိမ္းမႈ ၂ ႀကိမ္သာရွိေသး သျဖင့္ မွီဖို႔အမ်ားႀကီးလိုေသးသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အေျခခံဥပေဒ ၁၈ ခုရွိသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၃ ခုသာ ရွိေသးသည္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဖို႔အေၾကာင္းျပျခင္း၊ အစိုးရကို မေၾကနပ္သည္မ်ားကို အေၾကာင္းျပကာ လမ္းေပၚထြက္ျခင္း၊ မင္းမဲ့စရိုက္မ်ား ဆူပူေသာင္းက်န္းျခင္းမ်ားသည္ အာဏာသိမ္းရန္ လမ္းစျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းသည္ ေရဘုယ်အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မ်ား တူညီသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ အာဏာသိမ္းမႈ ၁၀ ႀကိမ္ေလာက္ ေပၚလာႏိုင္ေသးသည္။ လက္ရွိ အစိုးရ သည္ အရင္ အာဏာသိမ္း အစိုးရႏွင့္ မတူေအာင္ ႀကိဳးစားေနၿပီး လက္ရွိ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အရင္ အာဏာသိမ္းစစ္တပ္ ႏွင့္ မတူေအာင္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား ရွိေသာ္လည္း လက္ရွိ အတုိက္အခံ ႏွင့္ ေျမေပၚေျမေအာက္ ဆန္႔က်င္သူမ်ားကေတာ့ အရင္ အာဏာသိမ္းပြဲ မျဖစ္ခင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ တထပ္တည္းရွိေနၿပီးေျပာင္းလဲမႈ မရွိေသးေပ။ ထိုင္းႏိုင္ငံကို အားက်ၿပီး နာမည္မ်ိဳးဆံုႏွင့္ အဖြဲ႔ ၅၀ ေက်ာ္ဖြဲ႔ကာ လမ္းေပၚထြက္ခ်င္ၾကသည္။ အစိုးရပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခ်င္ၾကသည္။ စစ္တပ္ကို မထိတထိ ေျပာခ်င္ၾကသည္။ မီဒီယာမ်ားက ေသြးထိုးၾကသည္။ ထိုင္းကိုအားက်ကာ အေျခခံ ဥပေဒ အေဟာင္းေတြကို မေကာင္းေျပာကာ အသစ္လိုခ်င္ၾကသည္။ ဒီအတုိင္းဆက္သြားပါက ထိုင္းႏိုင္ငံလိုပဲ အာဏာသိမ္းမႈ ျဖစ္ရန္ သိပ္မေစာင့္ရေတာ့ေပ။

ထုိင္းတြင္ ဆႏၵျပသူမ်ားက အစိုးရ ျဖဳတ္ခ်ေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီး ဆင္ႏႊဲရန္ လမ္းေပၚ ထြက္လာၾကသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ ခရီးသြားလွ်င္ သတိထား သြားၾကရန္ သူတို႔ ႏုိင္ငံသားမ်ားအား ႏုိင္ငံ ၂၃ ႏုိင္ငံက သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ၾကသည္။ ၂၀၀၆ သက္ဆင္ကို ျဖဳတ္ခ် အာဏာသိမ္းၿပီး ကတည္းက စလုိက္ေသာ ဂ်ာေအးသူ႔အေမ႐ိုက္ ထိုဇာတ္လမ္းက ၿပီးမည့္ဟန္ မရွိ။ နယ္ခ်င္း စပ္ေနသည့္အျပင္ တူညီခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိသည့္အတြက္ ထိုင္းသည္ ျမန္မာတုိ႔ ဖတ္႐ႈေလ့လာရမည့္ သင္ခန္းစာ ျဖစ္သည္။

ထိုင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္း ျဖစ္ၿပီး ဆင္တူေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကျခင္းလည္း တူသည္။ လူဦးေရအားျဖင့္ အလယ္အလတ္တန္းႏုိင္ငံ ျဖစ္ျခင္းလည္း တူသည္။ တပ္မေတာ္ ၾသဇာႀကီးသည္ခ်င္းလည္း တူျပန္သည္။ မတူေသာ အရာေတာ့ ရွိသည္။ ယင္းမွာ ထိုင္းသည္ ကိုလိုနီအျဖစ္ ျပင္ပ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံက စနစ္တက် ႀကီးစိုး အုပ္ခ်ဳပ္မခံ ခဲ့ရဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္သည္ ၁၉၃၀ ေက်ာ္ကာလ မ်ားအထိ အေျခမပ်က္ ရွိေနခဲ့သည္။ ၁၉၃၀ ေက်ာ္တြင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ ေသာ္လည္း စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္စနစ္ အျဖစ္ ႏုိင္ငံ့ အေဆာင္အေယာင္ သေဘာထားခဲ့သည္။ လက္ရွိဘုရင္ ဘူမိေဘာ လက္ထက္တြင္ ျပည္သူ ျပည္သားတို႔၏ အေရးအရာမ်ားကို ကူညီခဲ့သျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ ကိုးကြယ္ျခင္း ခံရၿပီး ၾသဇာ ႀကီးမားလာသည္။ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစု အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားလွ်င္ ဒိုင္လူႀကီးေနရာက ဝင္ရွင္းေပးသည္မွာ နန္းေတာ္ ျဖစ္သည္။ နန္းေတာ္ ဆုိသည္ထက္ ဘုရင္ ဘူမိေဘာဟု ဆိုလွ်င္ ပုိမွန္သည္။

Establishment ဟု ေခၚေသာ အစဥ္အလာအရ ၾသဇာႀကီးသူမ်ားသာ လႊမ္းမိုးထားသည့္ ထိုင္း ႏုိင္ငံေရးသည္ သက္ဆင္ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ သက္ဆင္သည္ Establishment မွ မဟုတ္ဘဲ စည္းအျပင္မွလူ ျဖစ္သည္။ ရဲတစ္ျဖစ္လဲ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး သက္ဆင္သည္ ႏုိင္ငံေရးတြင္း ဝင္ေရာက္လာၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ သြက္သြက္ လႈပ္ရွား၊ ပါတီေထာင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏုိင္ကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည္။ သူသည္ ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ အစဥ္အလာ ႏုိင္ငံေရးသမားတုိ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားေသာ ေက်းလက္ေနတို႔ ႏွစ္သက္မည့္ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္သည္။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မူဝါဒမ်ား Populist Policies မ်ားသည္ အမ်ားျပည္သူ ေထာက္ခံမႈ အႀကီးအက်ယ္ရသည့္ မူဝါဒမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္သက္တစ္ကိုယ္ ဘယ္သူတက္တက္ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာဟု သေဘာေပါက္ခဲ့ေသာ ထိုင္း ဆင္းရဲသူတို႔သည္ သူတို႔ဘက္မွ ရပ္သည့္ လူထူးလူဆန္း သက္ဆင္ကို ၾကည္ညိဳသြားၾကသည္။ ျပည္သူတို႔ အားကိုးေၾကာင္းကို မဲပုံးမ်ားက သက္ေသတည္ၾကရာ သက္ဆင္သည္ ထိုင္းႏုိင္ငံ သမိုင္းတြင္ သက္တမ္းျပည့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္သည့္ ပထမဦးဆုံးေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည္။

အာဏာကို သုံးစြဲၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲ ကိုယ္ထည့္သည္ဟု ျမင္ေသာ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားက သက္ဆင္ကို သေဘာမက်။ အျပင္လူ ဝင္လာျခယ္လွယ္သည္ဟု ဆိုကာ အစဥ္အလာ ၾသဇာႀကီးသူ မ်ားကလည္း သက္ဆင္ကို မေက်နပ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ဘုရင္ကို ေစာ္ကားသည့္ ျပစ္ဒဏ္ Lese majeste law မွာ အာဏာအျပင္းဆုံး ျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ကို ၿပိဳင္ရန္ ႀကံသူတို႔ အမုန္းခံရၿမဲ ျဖစ္သည့္အတြက္ သက္ဆင္ကို ဘုရင္ႏွင့္ လွည့္တုိက္ၾကသည္။ သက္ဆင္ ကုလသမဂၢ အစည္းအေဝး တက္ရန္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္ပသို႔ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ထိုင္း တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းသည္။ သက္ဆင္သည္ ဝရမ္းေျပး ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာတြင္ လွည့္လည္ ေနထိုင္သည္။ သက္ဆင္ အာဏာရေစခဲ့ေသာ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္ျပင္သည္။ သက္ဆင့္လူမ်ားကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ ပိတ္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ က်င္းပေသာ္လည္း သက္ဆင့္လူမ်ားပင္ ႏုိင္ျပန္သည္။ သက္ဆင့္လူမ်ား တက္ေသာအခါ အစဥ္အလာ သမားမ်ား၊ ၿမိဳ႕သားမ်ားက ဆႏၵ အႀကီးအက်ယ္ ျပၾကရာ အစိုးရ ျပဳတ္က်ျပန္သည္။ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပင္ရင္း ပိတ္ရင္း ေနာက္ဆုံး ဒီမိုကရက္ပါတီ ႏုိင္ၿပီး အဘီဆစ္ တက္လာသည္။

အဘီဆစ္ကို သက္ဆင္ဘက္သားမ်ားက ဆႏၵ သဲသဲမဲမဲ ျပၾကျပန္သည္။ ႏွစ္ဖက္ ဆႏၵျပသမားမ်ား၏ တူညီေသာ ဗ်ဴဟာမွာ ၿမိဳ႕တြင္း အဓိက ေနရာမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ ဆႏၵျပၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သက္ဆင္ ဆန္႔က်င္ေရး သမားမ်ားက ဘုရင့္အေရာင္ ျဖစ္သည့္ အဝါေရာင္အဝတ္မ်ား ဝတ္ဆင္ၾကရာ ရွပ္ဝါမ်ားဟု ေခၚတြင္ၾကသည္။ သက္ဆင္ဘက္သား မ်ားက အနီေရာင္ ဆင္ျမန္းၾကရာ ရွပ္နီမ်ားဟု နာမည္တြင္သည္။ ရွပ္ဝါမ်ားက ရွပ္နီမ်ားကို ‘လူအ’ မ်ား၊ သက္ဆင္ လွည့္တိုင္း ရသူမ်ားဟု အထင္ေသးၾကသည္။ ရွပ္နီမ်ားကလည္း ရွပ္ဝါမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီကို ဆန္႔က်င္သူမ်ား၊ အာဏာကို ခြဲမေပးလိုသူမ်ားဟု စြပ္စြဲၾကသည္။

ယခု ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္တြင္ သက္ဆင္၏ ညီမငယ္ မိန္းမေခ်ာ ယင္းလပ္က ကိုလူေခ်ာ အဘီဆစ္ကို ႏုိင္ၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ ပထမဦးဆုံး အမ်ဳိးသမီးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနသည္။ရာဇဝတ္ေကာင္ အျဖစ္ အမိန္႔ထုတ္ ခံထားရသည့္ အစ္ကို သက္ဆင္ အပါအဝင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အဘီဆစ္ စသည္တုိ႔ပါ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ရေစမည့္ Amnesty Bill ဥပေဒၾကမ္းကို ယင္းလပ္က တင္သြင္းရာမွ ယခုကဲ့သို႔ အခင္းျဖစ္ပြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သည္တစ္ပြဲလည္း ေတာ္႐ံုႏွင့္ မၿပီးဟု အကဲခတ္မ်ားက သုံးသပ္ၾကသည္။

ထိုင္းသည္ အဆိုးေက်ာ့ သံသရာအတြင္း နစ္ေနၿပီး တစ္ဖြဲ႕အာဏာရလိုက္ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕က ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျဖင့္သာ ဂ်ာေအးသူ႔အေမ႐ိုက္ ေနသည္ဟု ျပည္တြင္းျပည္ပက ျမင္လာၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ တက္လာသူကို ေလဆိပ္ ပိတ္ဆို႔ ဆႏၵျပျခင္း၊ စီးပြားေရးအတြက္ အဓိကက်သည့္ ေနရာမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ ဆႏၵျပျခင္း၊ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျခင္း နည္းတို႔ျဖင့္ ျဖဳတ္ခ်ၾကသည္။

ႏုိင္ငံေရးသမား မွန္လွ်င္ အာဏာရရန္ ႀကိဳးစားသည္မွာ ဓမၼတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အာဏာ လြန္ဆြဲပြဲတိုင္းသည္ ႏုိင္ငံကို အက်ဳိးမျပဳေၾကာင္း ထိုင္း သင္ခန္းစာက သက္ေသျပသည္။ 

ထိုင္းတို႔ မွားတိုင္း ျမန္မာတို႔ လုိက္မွားရန္ မလိုေသာ္လည္း ထိုင္းတုိ႔ မွန္သြားသည့္ အတိုင္း လုိက္မွန္ႏုိင္ ပါသည္။ ထိုင္း အေတြ႕အႀကဳံသည္ ျမန္မာအတုိက္အခံ အင္အားစုမ်ား အတြက္ ယူတတ္လွ်င္ သင္ခန္းစာေကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။