ဒါေတြကို ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကေတာ့ ျမန္မာခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္စြာနဲ႔ မုိဘုိင္းဖုန္းကို အသံုးျပဳၿပီး အင္တာနက္ အြန္လုိင္း ေဖ့စ္ဘုတ္ Line ( လုိင္း ) စတဲ့ လူမႈကြန္ရက္ေတြ ကေန တေယာက္ကုိ တေယာက္ သတင္းေပးကာ ေရွာင္ရွားေန ႏုိင္ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ သူတိုု႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ အသံုုးဝင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေတာ္တိုု႔ မစည္းရုုံးရင္ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဘယ္မွာ ဘာရွိတယ္။ ဘယ္ေနရာ မွာ ရဲဝင္တယ္။ အဲလိုုမ်ဳိး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သိေနရမယ္ေလ။ ဒီေန႔ မလာၾကနဲ႔ ရဲဝင္ေနတယ္။ သိတဲ့တေယာက္ က ေျပာလာရင္ က်ေတာ္တိုု႔ မသြားေတာ့ဘူး။ အဲလိုုမွ မလုုပ္ဘူး၊ မေျပာၾကဘူး ဆိုုရင္ သြားၿပီေပါ့။ အားလံုုး
ေထာင္ထဲ ေရာက္ကုုန္မွာ" ဆိုုၿပီး ျမန္မာအလုုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ တဦးက ဧရာဝတီကို ရွင္းျပပါတယ္။
ထိုုင္းႏိုုင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုုပ္သမားအမ်ားစုုမွာ လက္ကိုုင္ဖုုန္း၊ အိတ္ေဆာင္ လက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာေတြ နဲ႔ အသားၾကေနၿပီသား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အခုလို အဖမ္းအဆီးမ်ားတဲ့ ကာလမွာ အဓိက ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႔ေနတဲ့ ျပႆနာကေတာ့ သြားေရး လာေရး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဝင္ အလုုပ္သမား လက္မွတ္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ အလုုပ္လုပ္ရမယ့္ ေနရာက သတ္မွတ္ ထားတဲ့ ေနရာမွာသာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရွိတာပါ။
အဲလိုမ်ဳိး အလုပ္ေတြကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္ေဖာ္အလုပ္နဲ႔ ျခံအလုုပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ မွာ ေန၊ အဲဒီမွာ စား ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအလုုပ္သမားေတြကေတာ့ ဝင္ေငြပုိရတဲ့ အျပင္က ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းအျပင္ တျခား ေန႔စားအလုပ္မ်ဳိးေတြ လုုပ္ၾက တာပါ။ ဒီလို လုပ္ၾကတဲ့အခါလည္း သူတိုု႔ရဲ႕ လံုုျခံဳေရးကိုု အင္တာနက္၊ လူမႈ ကြန္ရက္ေတြနဲ႔ သတင္းေမးၿပီး မွ သြားသင့္ မသြား သင့္ကို ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။
ထုိင္း ေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကေတာ့ အင္တာနက္ လူမႈကြန္ရက္ေတြ၊ မုိဘုိင္းဖုန္းေတြနဲ႔ လက္ကုိင္ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို အက်ိဳး ရွိရွိ သံုးရင္း မလိုလားအပ္တဲ့ ဖမ္းဆီးခံရမယ့္ ဘဝေတြ ကို
ေက်ာ္လႊားေနႏုိင္တာကေတာ့ လက္ေတြ႔ပါ။
0 comments:
Post a Comment